Instytut Książki

Poezja Stanisława Dłuskiego wymyka się prostym podziałom na klasycyzm i barbarzyństwo, autentyzm i grę konwencjami, doświadczenie personalne i laboratorium języka, „bebechy” i ideę... Tego rodzaju podziały nie są w stanie uchwycić… polifonii tej poezji. Bo też jest to twórczość wielogłosowa, zwłaszcza gdy idzie o kreacje person lirycznych, rodzaje wiersza, zaplecze literackie i kulturowe, strategie egzystencjalne i intelektualne.
(Grzegorz Kociuba)