(ur. 25 lutego 1958 w Sopocie) - prozatorka, reportażystka, eseistka.

Z wykształcenia polonistka. Drogę dziennikarską zaczynała w tygodniku studenckim „itd.”, literacką jeszcze jako nastolatka, wygrywając konkurs na pamiętniki tygodnika „Na Przełaj”. Współzałożycielka z Piotrem Wierzbickim tygodnika „Gazeta Polska” i w latach 1993-2005 zastępczyni redaktora naczelnego. Felietony i reportaże publikowała w „Tygodniku Solidarność”, „Newsweeku”, „Dużym Formacie”, „Tygodniku Powszechnym”. W rozwoju swego pisarstwa podkreśla kluczową rolę reporterskiego doświadczenia, które otworzyło jej uszy na słowo mówione i wzmogło patrzolubność (określenie Dostojewskiego), to znaczy nieokiełznany przymus obserwacji, owocujący dostrzeganiem detali, tego, co pozornie nieistotne, pozwalający zaufać intuicji w opisie człowieczych zachowań i stanów duszy. Autorka jedenastu książek, z których  najważniejsze to: „Kaprys. (Przy)powieść o mężczyźnie i kobiecie”, „Kocio” – polifoniczna gatunkowo, osadzona w realiach fantazja o relacjach człowiek-zwierzę, „Lekkie halki czarownic” i „Niewyśnione historie” – zbiory mikroopowieści z pogranicza prozy i poezji, reportażu i opowiadania, a przede wszystkim wydane nakładem PIW „Piekło ocalonych” – efekt pracy niemal dwóch dekad, książka zawierająca uzupełniane przez lata wstrząsające historie polskich Żydów, którzy przeżyli wojnę.

Laureatka m.in. wyróżnienia zdelegalizowanego w stanie wojennym Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich za reportaże społeczne publikowane w „itd.” (1983), Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2000) za książkę „Ustna harmonijka. Relacje Żydów, których uratowali od Zagłady Polacy”, Nagrody Dziennikarskiej UE w konkursie „Razem przeciwko dyskryminacji” (2011). Nominowana do Nagrody im. Mackiewicza za „Czerwony ołówek” – reportaż historyczny o Henryku Sławiku, polskim dyplomacie, który w czasie wojny ocalił na Węgrzech tysiące istnień.

Miłośniczka kotów, jazzu, muzyki klasycznej, wielkiej literatury rosyjskiej (zwłaszcza Czechowa) i węgierskiej (zwłaszcza Sándora Máraia).

Ostatnio złożyła do druku „Opowieści przyziemne” – tom krótkich form, których bohaterowie to różnej maści odmieńcy – i zjawiska z tej, ale trochę i nie z tej ziemi.

Bibliografia:

• Wołanie o pomoc. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988.
• Liczenie słoni. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1990.
• Przyszli po nasze głowy. Komorów: "Antyk", 1993.
• Afery, UOP, mafia. Komorów: "Antyk", 1993.
• Ustna harmonijka : relacje Żydów, których uratowali od Zagłady Polacy. [zebrała i opracowała Elżbieta Isakiewicz]. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2000.j
• Czerwony ołówek: o Polaku, który ocalił tysiące Żydów. Warszawa: Niezależne Wydawnictwo Polskie, 2003.
• Ulicznica. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen, 2010.
• Kaprys (Przy)powieść o mężczyźnie i kobiecie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2013.
• Lekkie halki czarownic i inne mikroopowieści. Ostrów Wielkopolski: Perspektywa, 2015.
• Niewyśnione historie. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2017.
• Kocio. Warszawa: Wydawnictwo Sic!, 2018​.
• Piekło ocalonych: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019​.