Instytut Książki

Sam tytuł – tylko dwa słowa „nic zwyczajnego”, a już wiele znaczy! Wisława Szymborska z całą pewnością była kimś nadzwyczajnym. Trudne zadanie miał sekretarz poetki – Michał Rusinek. Wymagało wyważenia proporcji: jak stworzyć portret osoby tak dyskretnej jak Wisława Szymborska? Jak powiedzieć o niej więcej, ale tak, żeby nie stworzyć fałszywego wizerunku? A wreszcie, jak nie przesłonić sobą bohaterki? I to się udało. Powstał portret dyskretny i jednocześnie bardzo poruszający. Autor pisze o Wisławie w wyrafinowany sposób. „Wyrafinowany” – bo Wisława Szymborska aniołkiem bynajmniej nie była. Trzeba było mistrza dyplomacji, by opisać te wszystkie przypadki i wpadki pani Wisławy. Była „kimś nadzwyczajnym”, ale także przywar miała co niemiara.

„Mężczyzna imieniem Ove” to debiut literacki Fredericka Backmana, szwedzkiego dziennikarza, blogera i pisarza. Książka stała się bestsellerem w Szwecji i odniosła międzynarodowy sukces. Została również zekranizowana. 

Wrzesień za oknami, szkolna gorączka już w toku i czuć coraz bliżej jesień. Na spotkaniu DKK dyskutowaliśmy o książce „Uciec jak najbliżej” Barbary Ciwoniuk. Została ona wydana przez Wydawnictwo Literatura w serii Plus Minus 16. Zabrałam się do niej bez przekonania, ponieważ jedna z koleżanek wybrała ją do dyskusji. Zaczęłam czytać i szybko spodobała mi się jej treść.

„Życie to jednak strata jest” to wywiad dziennikarki „Gazety Wyborczej” Doroty Wodeckiej z pisarzem Andrzejem Stasiukiem. Dzięki niej wyruszamy do Wołowca, gdzie Stasiuk osiadł, odwiedzamy jego owce i pracownię pisarską.

Reportaż to jedna z form prozy publicystycznej, będąca żywym opisem konkretnych wydarzeń, znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji, np. reportaż z procesu, reportaż o pracy w kopalni. „Moja Syberia” autorstwa Karoliny Kozioł jest właśnie takim gatunkiem prozy publicystycznej.

To kolejna książka tej autorki, po „Służących do wszystkiego”, której głównym tematem są losy prostych kobiet w okresie międzywojennym. Obie książki mają charakter reportażu, wydało je wydawnictwo „Marginesy”. Autorka zgromadziła bardzo bogaty materiał, z którego korzystała podczas pisania. W każdej z książek znajduje się obszerny spis wykorzystanych źródeł.

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam książkę Barbary Kosmowskiej zatytułowaną „Zachmurzenie umiarkowane”. 

Monika Sznajderman ur. 1959 r., córka lekarzy - matka Polka ojciec Żyd (przeżył Holocaust). Jest  współzałożycielką Wydawnictwa Czarne, a prywatnie, żoną Andrzeja Stasiuka, pisarza i podróżnika. Od kilkudziesięciu lat mieszka w Wołowcu, w Beskidzie Niskim. Tytuł „Pusty las”  to metafora oznaczająca, że przyroda bez człowieka to pusty las. Autorka jest znawczynią przyrody beskidzkiej, wymienia tutaj dziesiątki nazw drzew, krzewów, kwiatów, roślin.

Zastanawialiście się kiedyś, jak to jest żyć pod ciągłym nadzorem? Jak to jest być wiecznie obserwowanym? Żyć pod rządami despotycznego, żądnego władzy i posłuszeństwa dyktatora? Wizję właśnie takiego świata przedstawia George Orwell w powieści "Rok 1984".