Teatr Lalek

Pismo sięga tradycją do okresu międzywojennego – jest kontynuacją miesięcznika „Bal u lal”, wydawanego w tamtym czasie przez Jana Izydora Sztaudyngera. Po wojnie ukazywało się periodycznie, choć z przerwami, od 1950 roku do lat siedemdziesiątych. Reaktywowane w 1982 roku ukazuje się jako kwartalnik, od 1996 roku w wersji językowej polskiej i angielskiej, stając się pismem o międzynarodowym zasięgu. Rozprowadzane jest w prenumeracie wewnętrznej, sprzedawane w EMPIK-ach, wysyłane do bibliotek, ośrodków badawczych i instytutów sztuki, uczelni artystycznych, a także światowych centrów UNIMA. Jest rozpoznawalne w świecie teatralnym i cieszy się dobrą opinią zarówno w odniesieniu do poziomu merytorycznego, jak i edytorskiego.

Od kilku lat „Teatr Lalek” wychodzi poza problematykę ściśle związaną z teatrem lalek, poszerzając zawartość tematyczną m.in. o teatr plastyczny, teatr obiektu, alternatywny i niezależny, sztuki wizualne, literaturę, a grono odbiorców o środowisko pozalalkarskie. Zaprasza do współpracy krytyków oraz teatrologów niezwiązanych zawodowo ze sztuką lalkarską. W ostatnich latach redakcja położyła nacisk na współpracę z młodymi krytykami teatralnymi. Artykuły w „Teatrze Lalek” publikują też autorzy zagraniczni.

Redakcja zamieszcza teksty w kilku podstawowych działach: Eseje, Festiwale, Recenzje, Ze świata, Sylwetki, Jubileusze, Wspomnienia, Rozmowy, Z autorskiej szuflady, Wydawnictwa, Wystawy, Szkolnictwo, Dramaturgia, Felieton.